Vandaag was ik weer eens aan de loop, rondje van 12 a 13 km stond er op het programma. Effe lekker ontspannend lopen want ten eerste was het warm en ten tweede ga ik morgen weer toeren richting Hoogezand. Dus liep ik rustig mijn rondje, omdat ik door de stad liep kwam ik veel over verkeersdrempels. Verkeersdrempels waar ik niet al te goeie herinneringen heb. Vandaag was het precies een jaar geleden dat ik zwaar ten val kwam. Voor de trouwe lezertjes zal het Appingedamsko drama wel bekend in de oren klinken. Was bij een 10 km wedstrijd, was flink op snelheid gekomen nadat ik steeds mensen moest inhalen. In de haast had ik een tweede drempel over het hoofd gezien. Gevolg was kapotte knie en geschrokken toeschouwers die al met de mobiel in de hand 112 aan het intikken waren. Maar geen trauma noord of spoedeisende hulp. Ik liep toen verder, want laat me niet kennen, nooit trouwens. 8 km lopen met een kapotte knie, mijn sok was meer rood dan wit. Het lange wachten daarna op iets wat EHBO wordt genoemd. Tja ik weet het allemaal nog precies na een jaar, maar dat is ook niet zo gek. Twee littekens herinneren me net als een medaille aan het feit wat daar gebeurde. Het heeft me ook bijna een jaar gekost om de drempelvrees meester te worden. Nu loop ik weer als vanouds zonder enige angst of beperking over de grootste drempels zijn.
Vandaag is diezelfde wedstrijd de Stadsloop in Appingedam van start gegaan. Heb geen moment aan gedacht om me er voor op te geven en zij hebben er geen moment aan getwijfeld om mij niet te gaan vragen dit jaar. 2 herinneringen van 1 loop is me wel meer dan genoeg. Als je goed kijkt kan je er 2 slangenogen van maken, maar ja dan moet je wel erg veel fantasie hebben. Deze herinnering was gratis en helemaal voor noppes, het zijn geen medailles die je zo in een doos kan pleuren of T-shirts met vreselijkste kleuren waar je in de winter in bed mee ligt te slapen. Niet om indruk te maken op het meisje maar omdat je er gewoon niet voor joker mee wil lopen. Deze littekens gaan nooit meer weg, deze blijven altijd. Ik heb eens uit gerekend als ik door blijf lopen en ga eens in de 2 jaar flink op mijn bek dan wil je niet weten hoe ik er dan over 40 jaar eruit mag zien. Maar ja al die littekens dan is ook best wel stoer, want over 40 jaar ben ik vast een hardlopende opa die trots (bijna) al zijn littekens aan de kleinkinderen laat zien.. Behalve een paar dan want dat mag dan niet van oma, Nee opa heeft niet gevochten in de oorlog maar valt af en toe flink op zijn bek en leert dat geloop nooit af (roept oma dan vanuit de keuken).
Maar goed voor kleinkinderen en een oma voor later moet ik nu wel eens aan de slag, enne nog wat vaker vallen want 2 littekens zijn niet stoer…………
Geen opmerkingen:
Een reactie posten