maandag 17 april 2006

Paasdag 2

Vandaag was het de dag na de eerste paasdag, dat wordt ook wel eens tweede paasdag genoemd. Dat is zn dag waarop je eigelijk niets doet, niets kan doen eigelijk want de winkels zijn allemaal dicht. Niet allemaal want bv de meubelhallen zijn geopend voor al het zieke koopvee, of gewoon mensen die afkomen op de gratis koffie en cake. Het was mooi weer vandaag, dus besloot ik weer effe te gaan lopen, ik had gisteren eigelijk ook al gelopen, maar kon het niet laten om mijn loopschoenen ongebruikt te laten. Dacht laat eens rondjes om de kerk euh Noorderplantsoen lopen, lekkere zachte ondergrond en de rondjes zijn net groot genoeg om er niet bij in slaap te vallen tijdens het lopen. Maar wat een drukte in het park, schijnbaar waren er al veel mensen uit gekeken op de meubelshows en bevolkten mijn geliefde park. Ik trok wel veel bekijks, van vrouwen die aandachtig naar mijn strakke renbroekje met inhoud zaten te staren. Kinderen die probeerden met mij op te lopen, werden snel door hun ouders terug gefloten omdat ze anders bang waren dat hun kroost door het ozo besmettelijke loopvirus zal worden aangetast.

Intussen liep ik lekker door, mensen, honden en kinderwagens ontwijkend. Ineens kreeg ik de schrik van mijn leven, wanneer er in een bosje waar ik voorbij loop plotseling een man opduikt en heel hard begint te roepen IK HEB HEM GEVONDEN!!!!!!!!! Tja na de van de schrik te zijn bekomen ga je meteen denken wat hij gevonden heeft, je denkt dan aan een vermiste peuter wat al een half jaar weg is, of een gouden ketting of de poes. Maar nee niets van dat was er gevonden. Nee die meneer had een heuse paasei gevonden en had daarmee gewonnen ofzo, dolgelukkig sprong hij in het rond, en wreef het andermaal de andere deelnemende (vooral) kinderen en volwassen maloten in dat hij het was die gewonnen had. Hij zag er verder volkomen normaal uit, anders zal je denken, eigelijk is zoiets onbeschrijfelijk, en wilde daar ook niet te veel bij stil staan, dus versnelde ik een paar versnellingen hoger om maar zo ver uit de buurt te geraken.

Ze hebben ... verdomme toch niet voor niets die achtelijke meubelhallen open op zon dag als deze? was mijn eerste gedachte toen ik de man in mijn derde rondje weer zag, en nog steeds zo blij als een kind met tja een ei........

Geen opmerkingen: