Hier in de stad hebben we een heuse groep zelfmoordcommandos, tot die conclussie ben ik gekomen. Nee deze groep bestaat niet uit mannen met baarden en vrouwen met burkas. Het van buitenaf gewone mensen, jongelui zoals jij en ik. Ik ben er nog niet achter bij voor welke doel ze strijden of welke club ze behoren. Wel weet ik dat ze fanatiek strijden voor een of ander hogere doel. Zelfmoordcommandos is misschien wel een verkeerd woord, want misschien zijn ze helemaal niet georganiseerd en zijn ze gewoon levensmoe. Ik heb dagelijks met ze te maken, wanneer ik door de stad loop vliegen ze me van alle kanten om me heen. Veelal rijden ze op oude brikken wat oooit in een ver verleden een hele mooie stoere Gazelle of een Batavus moet zijn geweest. Nu is die trots in een troosteloze hoopje roest veranderd. Vaak hoor je ze van ver al aan komen, want zon hoop roest rammelt en doet van alle kanten. Soms is het wel handig met oversteken, dan weet je als slechtziende tenminste zeker niet dat je niet een fietser hebt overgeslagen in je koker. Mensen(vaak oudjes) met een gloednieuwe fiets is weer een ander verhaal.
De rammelbikes komen je van alle kanten gepasseerd, of dat nu op een voetpad, winkelstraat of gewoon de grote markt is voor hun maakt het niet uit. Hun missie wordt met regen extra gevaarlijk, vooral in het gebied van de gele steentjes, dat is namelijk voor hun Afghanistan. In bepaalde bochten zie je ze vaak onderuit gaan, want tja gladde banden en gladde steentjes gaat niet samen. Volgens mij kicken ze er op om in het donker zonder licht te fietsen, om geen aandacht te trekken fietst bijna 90 procent ervan zonder licht. Lekker door rood heen en vlak voor aanstormende autos te fietsen. Ik vindt dit een serieuze dreiging, dit is pas terreur! en daarom besloot ik laatst het hef in eigen hand te nemen (al dan niet bewust) Ik liep weer eens door de straat, en netjes op de stoep, opeens kreeg ik een forse schouderduw van achter van een fietser met ongelovelijk veel haast. In een reactie van schrik of zelfverdediging schopte ik de fieters zo van zijn rammelding af, gevolg was dat hij languit met al zijn boodschappen op de stoep lag. Hij onderbrak zijn telefoongesprek, want tja bellen doen ze ook altijd als ze op de bike zitten. We keken elkaar aan, verstrooid pakte hij zijn spullen bijelkaar en zonder iets te zeggen liep ik verder..........
Kijk dit is nu het echte gevaar!!!!
Rogier
1 opmerking:
Mjah, arme studentjes he?
Ik hoor het zelf van mijn collega studenten altijd.. Die kopen allemaal van die barrels... Want tsja, duurdere fietsen worden toch gestolen!
Een reactie posten