Vandaag Ging het gebeuren. Vandaag ging ik de marathon van Utrecht lopen. De avond ervoor kon ik niet zo goed in slaap komen, maar naar effe een uurtje onder de zonnebank te hebben gelegen ging dat weer wat beter. 7 uur was ik al weer van bed, wat eten en drinken en toen stond Henk al voor de deur, Hij had waarschijnelijk ook heeeeeel goed geslapen! Wat dat betreft leken we wel op een stel schooljochies die voor het eerst naar de bios gaan met een leuk meisje.
Maar goed op 8 uur zaten we in de auto, mijn pa ging mee als begeleider. We kwamen op tijd aan in Utrecht. Gelukkgi niet idioot vroeg maar ook niet zo laat dat je moest haasten gewoon lekker op tijd.
Na de tassen te hebben ingeleverd gingen we richting startvak, daar hoorden we dat er 1200 nog wat deelnemers waren op de marathon dus niet zo heel veel. Tja ik was al aantallen van 35 000 deelnemers in berlijn gewend.
De start verliep lekker rustig er werd niet geduwd, men begon lekker te lopen. Ik kon henk ongeveer 5 minuten naast me hebben lopen, daarna heb ik een hele tijd ongeveer 200 meter achter hem gelopen. Maar ja we hadden van tevoren al duidelijk afgesproken dat we gewoon onze eigen tempo gingen lopen. Na een tijdje op mijn schema te hebben gelopen (het schema van het wereldrecord) kwam ik mijn oudste zus Paultje en haar vriend Shaggy tegen, wilden een foto nemen maar ik was te snel, 100 meter verderop stond mijn pa, zijn foto mislukte ook omdat het toestel zich na het lange wachten zichzelf had uitgeschakeld en ik liep toen nog echt op mijn schema hoor hehe.
Henk verloor ikuit het oog rond de 14 km daar was een waterpost, ik stop dan effe om wat water in te slaan enzo. Op dat moment liep ik door het centrum van Utrecht, Het is een mooie stad. op ouwe klinkers liepen richting de dom om daar onder door verder te gaan. een mooi gezicht. Hier stonden wat meer mensen dan elders op het parcour. Dus werd niet tegen gehouden door engerds in gekke pakken ofzo maar ja ik had geen braziliaanse koffie gedronken (alleen de keniaanse koffie) Dus liep ik rustig verder het gign nog best lekker. Op de halve marathonpunt klokte is 1:43 nog wat (kan me ook vergissen weet het niet meer precies) deze tijd was nog lekker op schema ik zal dan nog binnen de 3 uur 30 kunnen finischen. Dus liep ik rustig door, genietend van de dingen om me heen.
Opeens slaat het noodlot toe, opeens wordt ik door een gillende meid tegen gehouden enne Esther die dacht dat ik een braziliaan was die voor een Wereldrecord ging.......
Hmm was dat maar zo, het ware verhaal achter dit noodlot was dat ik ontzettende nekpijn kreeg ineens (combi van koude wind en zweet) Ik kon toen alleen nog maar verkrampt naar voren kijken, draaien enzo deed me pijn.
Maar ja toch maar door gezet ik was toen ongeveer bji de 26 km punt, mensen bij de EHBO konden er niets aan doen. (niet dat ik gevraagd heb hoor)
Dus mijn tempo werd hierdoor wel naar beneden gehaald, en door dat ik te geforceerd ging lopen kreegik ook nog es last van mijn bovenbenen op den duur dat was rond de 33 km.
NOu dan krijg je pas door hoe zwaar en pijnelijk hardlopen kan zijn mijn voeten begonnen oook pijnelijk te worden. Maar goed ik ben ik niet als ik niet doorzet, als ik last van mijn knie had gekregen ofzo had ik moeten stoppen maar mijn lichaamsdelen hadden met elkaar afgesproken dat alles pijn zal gaan doen behalve mijn knie.........
Het lopen werd steeds zwaarder en zwaarder, opeens was de nekpijn weg rond de 36 km punt, maar ja nu deed bijna alles van mijn lichaam zeer, bij elke post nam ik genoeg water en of en toe een banaan tot me. wat dat betreft ging het wel goed ik dronk voldoende en at ook genoeg. Allerlei gedachten spookten door mijn hoofd, zoals wat een aantal dames van chatnrun van me zouden vinden als ze zagen hoe ik er bij liep nu hehe, echt vreemde gedachten maar ja heeft me er wel effe door heen geholpen.
In het parcour (wat overigens mooi was) zat een stuk van 2,5 km dat je drie keer over heen kwam, nou als je dat voor de derde keer over heen loopt en je bent al zo kapot dan voelen die laatte km als een loden last. Eigelijk wel gek het zijn de laatse maar ik was zoooooo kapot. Er stond ook ergens een niet onknappe meid aan de kant van het parcour en die riep van als ik dat laatste stukkie nog effe zal volhouden kreeg ik haar phonenr bij de finisch. Nou dat hoef je me geen twee keer te vertellen dus ik trok nog een heuse sprint en haaalde echt alles uit mijn lijf en daar stond ze dan bij de finisch en we leefden nog lang en gelukkig met zn tweetjes........
Tja ook dit was weer een hersnespinsel van me, die dame had het wel geroepen maar ja ik trok natuurlijk geen sprint en ze stond niet bij de finisch hehe, het laatste stuk moest ik nog bijna huilen van alles, echt apart, ik kon van alles bedenken maar ja zal wel een combinatie van kapot zijn en wetend dat je de finish aan het halen bent
zie ik opeens een bordje nog 750 meter, daarna (na 250m) een bordje met 500 meter Allemaal mensen langs de kant ik probeer nog op te letten of ik nog bekenden zie maar dat lukt me niet.
Zie ik daar de finish lijn? hee ja ik loop door en finish terwijl mijn naam wordt omgeroepen in een tijd van 3:57!!!!
EHBO stond klaar met een brancard, ik dacht niet dat ik er zo slecht uit zag, maar ja ik mocht door lopen.....
IK kreeg een mooie medialle en een shirt mee, en kreeg nu pas door dat ik de missie volbracht had. Ik kon nog een zachte kreet uit brengen in de trant van YES ofzo, zeker weten doe ik dat niet meer.
Gelukkig stond mijn pa al op me te wachten met een jasje die ik zo aan kon trekken, Hij had zich al zorgen gemaakt omdat het zo lang duurde dacht dat ik last van mijn knie gekregen had of dat ik verdwaald was...........
Henk was toen al een half uurtje binnen, die had een mooie tijd gelopen van 3:24 nog wat
De tijd van mij is gezien de omstandigheden nog best een leuke tijd, niet in mijn beoogde eindtijd maar ja dat komt later wel een x, onder deze omstandigheden was ik al erg blij dat ik het gehaald heb. Het was jammer dat ondanks mijn redelijk goede voorbereiding de marathon zo zwaar wordt, het zal ongetwijfeld te maken hebben gehad met dat ik last kreeg van mijn nek, en dat in de voorbereiding effe met mijn knie gezeten heb. Volgende keer weer een kans.
na een heerlijke douche, waar het opvallend rustig was, keerden we als overwinnaars terug naar Grunn, waar mijn ma heerlijk eten klaar had gemaakt. Tja al met al was het de moeite waard!
Rogier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten