Vandaag heb ik effe moeten nadenken wat ik zal gaan schrijven, want het is zn beetje mijn gewoonte geworden om elke dat wat woorden te schrijven op mijn plekkie hierzo. Een dag zonder woorden een dag niet geleefd zeggen ze wel es.... Ik kan gaan schrijven over wat ik weer es wel of niet beleefd heb. Met welke persoon ik leuk en boeiende gesprekken had via msn of in de real world. Ik kan over de toekomst gaan hebben met een voorbeschouwing van 2066. Hoe ik als ouwe man nog steeds mijn weblog bij hou. De teller loopt dan niet op maar eerder af wat bezoekers betreft. Impotentie en roddelen over de nachtzusters zal dan geen boeiend iets zijn vrees ik. Het is eigelijk net zo boeiend als het eindeloos geleutter op TALPA voor, tijdens en na een voetbalwedstrijd.
Tegen die tijd ben ik tandloos en kaal van alle kanten. Dan zit ik tot de dood in een isoleercel in een donker vergeethoekje van een zorginstelling, speciaal voor ouden van den dagen met een behoorlijke afwijking. Totaal onbehandelbaar wegen mijn kick van het schrijven van woorden. Weggestopt door overheid en familie, neks no aansluiting op internet en tv, boeken, en telefoon. 3 maal daags hoor ik dan gerammel aan de deur, het eten komt eraan gebracht door een of andere dikke lelijke oostblokker (want die zijn het goedkoopst). Onbewust zet ik streepjes op de muur met de steel van de lepel waar ik de ranzige soep mee eet. Pennen hebben ze me dan allang afgepakt. Heb nog een muur te gaan, de andere 3 zijn al vol gestreept. De talloze streepjes zijn een zeer zinloze bezigheid, want ik kom er nooit meer uit! Alleen horizontaal in een kartonnendoos, maar dat gebeurt pas als ik die vierde muur vol heb. Dan wordt mijn lichaam in de holst van de nacht stiekum weggebracht naar de dichtbijzijnde hete oven van de plaatselijke bakker die toch altijd vroeg de oven aan heeft. Geen bloemen, geen muziek. Geen huilende mensen, alleen maar opgeluchte politici die nu zeker weten dat ik voor altijd mijn muil hou. Jaren daarna zijn er misschien nog enkele mensen die heel zachtjes denken: was Wartaal niet van die euh... hoe hete die nog maar?? Juist het is zo 2066, maar tot die tijd blijf ik lekker schrijven, lekker puh!
Nu 2005 is het nodig tijd dat ik ga slapen en laten we eerlijk zijn ik had niets om te schrijven vandaag! Het lijkt of ik de laatste ben op het web, Sammy vroeg of ik het licht uit wilde doen................
Rogier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten