donderdag 5 januari 2006

Wanneer de zon nooit meer schijnen zal

Vandaag is het een trieste dag, niet zo zeer voor mij. Wel voor de familie van een 18-jarige jongen uit Slochteren. De jongen verliet vorige week zijn huis om niet weer thuis te komen. Met politie, jagers en buurtbewoners werd de omgeving van Slochten afgezocht. Voor een ongeluk werd gevreesd, de werkelijkheid was nog gruwelijker. Na een week is de jongen gevonden, dood. Zelfmoord luidt het oordeel van de politie na onderzoek. Het lichaam van de jongen heeft bijna een week op een afgelegen bosperceel gelegen. De familie een week lang in een nietsontziende onzekerheid achterlatend. Waarschijnelijk heeft hij ook geen duidelijkheid gegeven hoe en waarom zijn daad. Dat maakt het voor de familie nog moeilijker om het te proberen te begrijpen. Er wordt gezegd dat hij het gedaan heeft vanwege dat zijn vriendinnetje het had uitgemaakt, maar naar de echte reden welke die ook geweest is zal altijd gissen blijven.

Dit is een van de zovelen, laatst was er nog een jong meisje uit de stad die het niet meer zag zitten en er een einde aanmaakte. Zij had trouwens wel een briefje achtergelaten, dat is wel zo fair tegenover de mensen die je achterlaat. Maar geen enkele zelfmoord haalt de krant, ja de achterkant misschien. Zelfmoord schijnt een lopende band werk te zijn, voor bij jonge mensen. Motieven om je aders door te snijden, je te verdrinken, je op te hangen of je voor de trein te gooien is voor iedereen heel persoonlijk. Soms kan iets kleins iets heel groot in je hoofd worden, iets waar je geen uitweg in kan vinden. Schulden, pesterijen, relatie wat uit is en zelfs de ellende in de wereld, ach noem ze maar op. Dat het vooral bij jongeren gebeurt is eigelijk niet zo vreemd, ze kunnen schijnbaar minder goed met druk, en teleurstellingen omgaan. Schijnbaar zien ze in niets een postitief iets om door te blijven gaan en te knokken. Kan me persoonlijk niet voorstellen dat je zo in een dal zit dat je denkt dat het altijd donker voor jou zal blijven. Laf zijn de personen die besloten hebben tot een enkeltje naar een andere wereld niet. Je hebt namelijk erg veel doorzettingsvermogen en lef nodig om er een eind aan te maken. Als ze die gebruikt hadden in hun leven was het zonnetje ook voor hun weer gaan schijnen op den duur, maar wie ben ik om daar over te oordelen?

't Het nog nooit, nog nooit zo donker west
Of 't wer altied wel weer licht

Rogier

1 opmerking:

Anoniem zei

Soms is het een daad van paniek. En een mens in paniek kan rare sprongen maken.